Vakantie; het moment om op te laden! Behoefte aan opladen had ik eigenlijk niet, maar vol van energie ben ik wel altijd nieuwsgierig en op zoek naar nieuwe dingen. Nieuwe culturen, plaatsen, natuur, mensen, gerechten, kom maar op met al die mooie ontmoetingen. Half juni begon ik na te denken over het plannen van een vakantie of reis in augustus. Dit vogel ik altijd zelf uit; bestemming, duur van de trip, budget, planning, accommodaties, vervoer, todo’s etc etc. Net als in mijn professionele leven, start ik met het einde voor ogen en laat me onderweg graag verrassen en verwonderen. De reis is in dit geval het doel op zich. Ik houd van creativiteit en onverwachte momenten maar ook van een goede voorbereiding. Dus ik verdiep me in wat er te doen is, maar nee ik zoek bewust geen beeld materiaal, graag creëer ik juist mijn eigen beleving, zoveel als mogelijk blanco.

Minder controle en loslaten
Dit jaar was het anders. Al mijn tijd en energie besteedde ik graag aan mijn opdrachtgevers en ondernemingsreis. Ik besloot om me te laten helpen bij het creëren van mijn vakantie dit jaar. Ik stapte binnen met het idee zo’n 2 weekjes eilandhoppen Griekenland. 1,5 uur later kwam ik buiten met een reis van 20 dagen Canada & USA. Niet alles zelf regelen maar minder controle en loslaten. Dat voelde ook wel eens fijn. Alles werd geregeld en ondertussen kon ik mijn energie blijven focussen op TGW. Toegegeven; de reis kwam dichter bij en het niet exact weten wanneer, hoe en waar, werd steeds moeilijker.

De roadtrip
Wat al direct opvalt vanaf de aankomst op het vliegveld, zowel in Amsterdam als ook in Toronto en Seattle is dat alle medewerkers die we tegen komen aardig, behulpzaam en vrolijk zijn. Het team bij Starbucks lachtte, danste en zong met elkaar en de gasten, ook zij waren onder de indruk en de complimenten waren dan ook een fijne toevoeging voor het team. Anders dan je op een vliegveld verwacht, voelde je geen stress, geen gehaast en het leek of iedereen tijd had. Dit zorgde voor een fijn en vrolijk gevoel met veel aandacht voor elkaar.

Onze roadtrip is begonnen en wat een reis was dit! WAUW! Zoveel moois, groots, weids, onvoorstelbaars, unieks, krachtigs en prachtigs had ik niet kunnen voorstellen. Om in Amerikaanse termen te blijven; compleet overwhelmed & impressed! Ik heb mijn ogen uit gekeken, met mijn mond open en met kippenvel op mijn armen alles mogen beleven. De grootse en meeslepende Amerikaanse uitspraken begrijp ik nu veel beter. Daarnaast heb ik me ook heel klein, ‘humble’ en geïntimideerd gevoeld, als onderdeel van al die krachtige en machtige natuur, weidsheid en mooie dieren om je heen. Wij mogen hier slechts een korte tijd onderdeel van zijn en van genieten. Als klein onderdeel van dit geheel kunnen we zoveel leren van de natuur. Rust, stilte, geduld en samenwerking bijvoorbeeld.

De diversiteit die we ervaren tijdens onze roadtrip is groot en dat heeft absoluut bijgedragen aan onze positieve beleving. Steden, festivals, foodcourts, restaurants, bars, (live) muziek en vooral de immense en machtige natuur, we ervaarden het allemaal.

Have a good one
Voor degenen die er al vaker zijn geweest is het wellicht al bekend maar voor mij, als first timer in the States, viel me enorm op dat men ontzettend aardig en uitgesproken is. Tijdens het ontdekken in steden als Seatlle en later in Vancouver kom je mensen op straat tegen die vanuit het niets complimenten geven! En 1 keer kan, maar 5 keer op een middag?! Dat is geen toeval meer. Waarom doen we dat in het ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg Nederland’ niet veel vaker? Ga ik vanaf nu zeker wel doen! Niet alleen tegen bekenden maar juist ook tegen passanten en onbekenden. Vind je iets mooi? Zeg het dan! Lief zijn voor elkaar en gemeende complimenten geven is leuk, stel je voor wat het met je doet om ze te ontvangen.

The USA beleven we als individualistisch en toch juist heel gastvrij. Dit komt in mijn beleving door dat men niet sturend is, betuttelend of aangeeft wat en op welke wijze je iets hoort te doen. De vrijheid wordt geboden om je eigen keuzes te maken en te onderzoeken. Wil je hulp? Dan hoef je het maar te vragen en ze staan met een open houding voor je klaar om je van harte te helpen. Ik ervaarde ook een praktische en functionele instelling in beide grootse landen die geen afbreuk doen aan de hospitality beleving, maar wel anders zijn. Denk aan de medewerkers in bijvoorbeeld hotels, bars en restaurants. Niet volgens etiquette (of zelfs maar in de buurt), maar met zo’n aardige en behulpzame houding voelt het toch heel fijn. De presentatie van water, koffie, thee home made cookies of snacks bij hotels, kan veel aantrekkelijker, maar het wordt je wel aangeboden. Daarnaast kiezen sommige hotels er voor om je daarnaast ook extra services aan te bieden als fietsen en laundry. Of wat dacht je van de aangeboden condimenten en refills in restaurants, help je zelf, het is er voor jou. Op geen enkele plek ga je weg zonder dat je een fantastisch vervolg van je dag of reis wordt gewenst.

The good, the bad and the ugly
Behalve alle positiviteit vallen er ook andere zaken op; calorieën moeten genoemd worden op menukaarten van restaurants om je bewuster te maken van je inname en zo bij te dragen aan de vitaliteit, echter fastfoodketens stunten met aanbiedingen en de prijzen van fastfood zijn laag. Foodwaste vanaf aanbieden op het bord komt vrijwel niet voor in restaurants, alles wat niet op gaat wordt vanzelfsprekend meegenomen in een togo verpakking. De tegenhanger is veel plastics, heel veel. Er woeden bosbranden, altijd al, maar het wordt heviger. De gletsjers smelten weg, dit baart zorgen. Mensen voeden wildlife, dit is natuurlijk killing! En aan de andere kant vind je nauwelijks afval in de natuur en houdt iedereen het hier met respect voor de natuur schoon.

Ik weet niet of de waarheid is dat de gletsjers toch zouden smelten of dat de steeds hevigere wordende temperaturen en bosbranden zonder de invloed van de mens ook op dit tempo zouden voorkomen, ik ben geen expert. Wel ben ik ervan overtuigd dat het onze verantwoordelijkheid is om met aandacht en liefde voor elkaar en de aarde, hier iedere dag ons best voor te doen om positief bij te dragen. Ben ik een boomknuffelaar? Niet perse, maar ik houd wel van onze wereld, ben realistisch, positief en hoopvol. In je eentje kun je niet alles veranderen, maar iedere bijdrage helpt.

Let go en relax
Conclusie; wat een mooie reis en wat een inzichten heeft dit weer gebracht. Ik ben ervaringen en ontwikkeling rijker. Wat me het meeste bij blijft, behalve de prachtigheid die ik heb geprobeerd te vangen op zo’n 1.500 foto’s, wat natuurlijk niet gelukt is 😉 Is dat ik dankbaar ben voor al het moois dat onze wereld te bieden heeft. En dat je reis een doel op zich is, het belangrijk is om hier bewust van te genieten. Dat we veel van de natuur kunnen en moeten leren. Dat samenwerken, rust en geduld ons verder brengt. Deze prachtige natuur heeft er de tijd voor genomen, is niet in 1 jaar ontstaan. De constante is verandering, omarm dat. Je hebt niet overal controle over en soms is het heel goed om wat meer los te laten en vertrouwen te hebben in anderen. Er zijn meerdere routes die naar Rome leiden, of naar Canada in dit geval. Een positieve mindset, tijd, aandacht, liefde en oprechte interesse in en complimenten voor elkaar zorgen voor een bijdrage in geluk.